Hephthaliten

D Hefthalite si e Stammesverband gsi, wo um 425 n. d. Z. e Riich in Middelasie gründet het, wo bis öbbe 560 existiert het. Dr Ursprung vo de Hefalite isch unklar, womööglig aber vor allem indogermanisch isch.^[1] Si wärde au mit em chinesische Naame „Ye-ta“ bezäichnet, mit em Middelpersische „Heftal“ und em Arabischen „Haital“. In griechische Kwelle isch mäistens vo Ephthalitai, sältener Hephthalitai, d Reed.

E Bezäichnig wo bsundrigs in griechische Kwelle vorchunnt isch wissi Hunne, au wenn si noch Aasicht vo dr modärne Forschig zu de öiropäische „Hunne“, wo um 375 im westlige Öiropa iigfalle si, käi diräkti Beziejig häi. D Römer (bzw. Oströmer/Byzantiner) höi ene äinewääg „Hunne“ gsäit, wie öbbe dr spootantiki Gschichtsschriiber Prokopios vo Caesarea, aber het drmit woorschinlig käi ethnischi Definizioon gmäint.^[2] D Inder häi au dr Begriff (Sveta) Hunas brucht. Mä isch aber nid ganz sicher, öb doodrmit d Hefthalite gmäint si oder iiri Noochfolger, wo mit ene nid nööcher verwandt gsi si. Die modärni Forschig drennt uf jeede Fall die öiropäische und die sogenannte „iranische Hunne“ vonenander, wo näben de Chionite au d Hefthalite drzue ghööre.^[3]

1. ↑ Mirella Ferrera: People of the World. Vercelli 2003; Upendra Thakur: The Hunas (Huns) in India, Varanasi 1967; Denzil Ibbetson: Punjab Castes, Lahore 1916.
2. ↑ Vgl. etwa Timo Stickler: Die Hunnen. München 2007, S. 26ff.
3. ↑ Martin Schottky: «Huns». In: Ehsan Yarshater (Hrsg.): Encyclopædia Iranica, Stand: 15. Dezämber 2004, 9. Juni 2011 (änglisch, inkl. Litratuuraagoobe)